Αντί μνημοσύνου.....

ΚΑΡΥΔΙΑ

Το χωριό μου με νούφαρο μοιάζει
σε μια πράσινη λίμνη μικρή
το χωριό μου μικρό χελιδόνι
σε ρυάκι που πίνει νερό.
Μακρινοί δυο παράλληλοι λόφοι
μια κοιλάδα στη μέση λεπτή
ένας δρόμος στην πόλη που βγάζει
το ποτάμι μια κοίτη ρηχή.
Λίγα σπίτια μικρά σκορπισμένα
σκεπασμένα με δέντρα ψηλά
το χωριό μου μια άγνωστη φλέβα
αιμοδότης σε Ήλιου καρδιά.
Το χωριό μου μικρό ξακουσμένο
στο φαράγγι του κρύου βοριά
ανεμώνη όπου έζησε μόνη
σε χειμώνα πικρή λησμονιά.
Το χωριό μου χαρά θα γνωρίσει
και τραγούδι προόδου θα πει
μιαν αυγή που αηδόνι θα γίνει
το χωριό μου αυτό το κρυμμένο
που στον χάρτη δεν είναι γραμμένο.
ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΤΕ. ΦΟΥΚΑΡΑΣ

Ύστερα από μια όμορφη διαδικτυακή συζήτηση που είχαμε με τον κ. Στέφανο Αϊβατζίδη το γένος Φουκαρά, μας παραχώρησε αυτό το ποίημα του μεγάλου Καρυδιώτη ποιητή Άγγελου Στ. Φουκαρά και μας έδωσε την άδεια να το δημοσιεύσουμε! Τον ευχαριστούμε θερμά και ελπίζουμε σε συνεργασία με σκοπό την ανάδειξη αυτού του δίκαιου ανθρώπου.